Dziecko, pomimo że pozostaje pod władzą rodzicielską aż do ukończenia 18 lat, jako pacjent będzie miało prawo do samodzielnej decyzji o leczeniu już dwa lata wcześniej, czyli po osiągnięciu wieku 16 lat.

Co więc w sytuacji, gdy rodzic zgadza się na leczenie a małoletni odmówi poddania się świadczeniu medycznemu? Czy decyduje wówczas forma, w której udzielono lub odmówiono zgody?

Sposób, w jaki rodzic lub dziecko zgodziło się lub oponowało leczeniu nie ma decydującego znaczenia, nie można więc przyjąć, że jeżeli rodzic podpisał zgodę, to nie wystarczy, by małoletni sprzeciwił się jej ustnie i także musi złożyć swoje oświadczenie w formie pisemnej. Chodzi o takie zademonstrowanie swojego stanowiska, by było jasne dla udzielających świadczenia medycznego. Jedynie w przypadku tzw. leczenia o podwyższonym ryzyku (np. operacja) zgoda powinna przyjąć formę pisemną, niezależnie od osoby, która jej w imieniu małoletniego udzieli.

Jeśli więc rodzic i dziecko mają odmienne zdanie co do potrzeby wykonania świadczenia medycznego, to jak w wielu innych sprawach rodzinnych o rozstrzygnięcie tej kwestii należy zwrócić się do sądu opiekuńczego (sąd rejonowy, wydział rodzinny).

ustawa z dnia 6 listopada 2008r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (art. 17 i 18)